Netgedichten

netgedicht (nr. 45.795):

Rouwboeket

Midden in het heideveld
rust jouw as geborgen
in een blauwe urn
met opschrift:
omdat jij bijzonder was

dat is ook zo en elke dag
mis ik je nog maar toch
bezoek ik je niet vaak

ik vind er niets
geen ogen die ondeugend glimmen
geen hand die even in de mijne knijpt
geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten

enkel maar een urn
met vastgelijmde deksel
en die deksel maakt me kwaad

het is alsof die alles afsluit
terwijl jouw dood voor vrijheid staat

maar soms drijven de gedachten
me tot knielen bij jouw naam
dan huil ik in stil gebed
jouw heengaan tranend

op mijn rouwboeket