De twijfelzaaier
De twijfelzaaier was met
ongebonden handen vertrokken
met zorgeloze haren zwervend
over akkers, uitgewuifd door
goudgele aren, verwaait het
stuifmeel van het rusteloze
gedachtegoed, opgebonden tot
zover de wereld reikt maar
nergens schijnt te kiemen, het
spoor is niet meer wat het lijkt.
Ik vertrouw de boodschap en de
richting niet, alleen de liefde
blijft onafhankelijk en echt, al
zijn haar velden vaak geschoren,
de dood zaait en maait de sterren
die voortijdig doven, van al wat
aan hel en hemel hecht, die van
mij blijken te zijn gelogen.
Het is een karikatuur van 'hetzelf',
een portret aan een smetteloze muur,
verbeeld aan de spijkers van herkenning
van nog te bouwen luchtkastelen.
Saudações de Lisboa (3)
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 12 december 2012
Geplaatst in de categorie: psychologie