Tijd van leven
haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart
de grens wordt
steeds meer verlegd;
sterven groeit hard
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/bulgaars/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 december 2012
Geplaatst in de categorie: afscheid
Stuur je het naar mij toe?