Via jouw dimensie van tederheid
Gevoelens als die uit jouw brief
waarin jij zo naar mij verlangde
hadden iets magisch in ‘t voorbije
van lang gekoesterde eenzaamheid
in het directe van mijn intellect
vond je nauwelijks de beelden
waarmee jij jouw ratio verkende
dikwijls sliep ik in een droom
al sprak mijn hart wel vaak
een waarheid
in beeldentaal die jij verzuimde
via jouw dimensie van tederheid
klom ik dikwijls naar de postzegel
ervoer ik schuchter hoe de brief
grotere afstand had geschapen
alles wat ik voor een nieuwe zon beweerde
werd metafoor voor jouw verdriet.
Inzender: Henk van Dijk, 19 januari 2013
Geplaatst in de categorie: ex-liefde