inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.081):

Cement in dromen,

Cement in dromen bouwen, de
wolven hebben de nachten
gebrandmerkt, wat eerst op de
hemelen leek, sloot zich op in de
wind als gedreven schapenwolken
op de eigenzucht, bezweek in het
vlakke polderland van duisternis.

Het kader werd door list met de
tong gemerkt, verwerpt de zuiverheid
van ziel, waaruit aardse begerigheid
tot ons preekt, zuigt de energie uit de
metafoor van de waardigheid waarin
de helderheid van sneeuw ontbreekt.

Te pareren met oprechte dadendrang
op deze waarheid te ageren, de lammeren
van angst zijn - op de kaal gegraasde
weide - toch allang vermoord.

Tot die obsessie breekt met vele
maskers, die huilen op de eerste rij,
het geeft de passanten wat ruimte en
wat moed, alleen verliest een wolf
nooit zijn gecamoufleerde streken en
blijft in verbale bedoelingen steken.

Tot ik in de toog van mijn favoriete
kroeg een fris gezicht ontdek, die kiest
niet in dit bedrog te schuilen, het geeft
me een ander doel, zo word ik nog niet gek...

Ik vlij mij op het groene mos in het
zelfde wolvenpak, de smaak en de kleur
die blijft gelijk, gemuilkorfd of niet,
misschien houdt dat de burger een poosje
zoet, totdat hij de bomen niet meer ziet,
gezuiverd bloed uit de dialyse van de tijd?

Ik blijf een zwerver in een bos, die door de
realiteit is ingehaald, te vaak over beide
schouders keek, een werper van de eerste tot de
laatste steen, tenslotte blijf ik maar een leek.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 20 februari 2013


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 198

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
20 februari 2013
'n zwaar maar prachtig geheel!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)