reizen (2)
het trage tikken van de klok
benadrukt statig de gestolde stilte
op zondagmiddag is mijn venster
op de wereld de doodse eindeloze
straat waarin zelfs de hond
zwijgt en slaapt
het hart kan de oppervlakte
niet bereiken om op de tong
te liggen
in deze onbeweeglijke uren
glijden mijn ogen voorbij
de horizon naar de eindeloze
sterrenregen
ik ben zeenomade
en zeil naar de maan
niemand weet waar
ik ben
Geplaatst in de categorie: reizen
Reizen 4.0 met 1 stemmen 
221
221
Geef je reactie op deze inzending:
Maar daarna breek je de opgeroepen spanning af
door met stelligheid te komen
en jezelf weer zo centraal te zetten.
Daar is je gedroomde reis toch niet om begonnen?