voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.983):

vers-gevallen

en zo verdwijnt de avond
weer in woorden

het gaat niet verder

meer

dan de harde oppervlakte
en het mes dat de riemen
snijdt

van mijn eiland
-op slot-
in de hoek van de kamer

ik haal mijn portret van de muur

missen doe ik je al lang niet meer
ik zou niet weten hoe

Schrijver: kerima ellouise, 14 augustus 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.4 met 7 stemmen

309

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden

Briljant hoe het gemis zijn vorm kiest om te integreren in het dagelijkse ritueel, beschreven in jouw rakende woorden Kerima!

Rudolf, 12 jaar geleden

Intrigerend.

Alexander Peters, 12 jaar geleden

Fantastisch

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Prachtig geschreven weer Kerima.

geeraardt, 12 jaar geleden

zelfs missen lijkt te wennen...
fraaie openingszin trouwens

switi lobi, 12 jaar geleden

Klasse Kerima!

wietewuiten, 12 jaar geleden

intktzwart bij het eerste lezen. maar duidelijker kruipt het stilaan uit elke kier. knap toch steeds.

Geef je reactie op deze inzending: