Intuïtus naar Bergson
Ik luister het gefluister
van ranke kastanjelaren
hun zomervruchten veilig
in bolsters opgeborgen
papavergeuren strelen
broze klaprozen langs
banen van zomers
met late vlinders
ik zie het lommerhuis
in rood verdagen
met een sneller dalen
van het grote licht
schemeravonden waarboven
de uil van wijsheid wiekt
onhoorbaar maar wetend
wat komen zal
even maar
voelen vingertoppen
mijn nietige ziel met
de polsslag van
het leven
Geplaatst in de categorie: afscheid