voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.267):

ongezien

men zegt
dat ik zwart schrijf
en zo is het ook

hoe lang nog, vraagt
een ander

de woorden slaan
mij koud om het hart

ik ledig het hoofd
om het zichtbare niet te verwarren
met het onzichtbare

zwart op wit

ergens middenin houd ik
een regenboog tussen vingers

voor wie dichter wil komen
op te droge grond

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/

Schrijver: kerima ellouise, 17 september 2013

Geplaatst in de categorie: individu

1
2
3
4
5

4.2 met 8 stemmen

335

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Edwin van Rossen, 12 jaar geleden

Verrassend schrijven weer.

geeraardt, 12 jaar geleden

Ook zwart heeft zo zijn nuances, als je achter de kleuren langs kijkt...

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

En ik zie die letterregenboog, in zonnewoorden die zwarte inktdruppels weten te kleuren...Zo dichtbij, zo mooi.

Pama, 12 jaar geleden

Op droge dichters grond zullen regenwoorden kiemen om verwelkte kleuren te vernieuwen. Mooi gedicht.

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

prachtig gedicht

wietlinger, 12 jaar geleden

zwart is geen kleur, maar is eeuwig. wit is een mengelmoes van alle kleuren samen. zwart en wit kan je hier soms lezen.

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

dank voor zo dichtbij...voor het delen van het triest mooie en voor het spannen van de regenboog!

Geef je reactie op deze inzending: