Schuilplaats ?
Nu het najaar zich vernauwt
tot in de zandloper van de kilte
en verbale duisternis,
rukt de kettingwind aan
de lage tonen van de maanden
als een roofdier zonder hol.
Te wonen in voetsporen van de
herfstviolen en hun muziek spint
draden in een zilver mozaïek tot
de stilte zich weer boven ons sluit.
En onder de glazen stolp van de maan
ontbrandt een geweldloos gevecht
tussen verwachting en vernieuwing
rechter in een tijdloos niemandsland.
Te dolen door eeuwen van dakloze bladeren,
een plek waar niemand komt en de seizoenen
als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats
waarin we verdronken als minnaars vermomd.
Onze gezichten beginnen te vervagen, de
klank in onze stemmen is bijna ontkleurd, hier
sluimeren geheimen van het leven, het einde
draagt de tederheid zoals het werd gegeven.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 22 september 2013
Geplaatst in de categorie: jaargetijden