Netgedichten

netgedicht (nr. 49.631):

Requiem - Ons Landschap

Lieve,

Door dit landschap hebben we ons bewogen
van de wortel naar de bloem en weer terug
Hier het vocht in ons gezogen om je te voeden
Onze aarde bezaaid en weer doorploegd

In dit landschap hebben we je laten leven
Van de wijde lucht zo wankel op je beentjes
Reikend naar het voorjaar bloeiend lentegras
Dat voor paarden zwart en wit ontembaar was

Dit landschap heeft ons voor jou geopend
Om ons verlangen naar jou te begeven
We hebben er tegen elkaar geschuild
voor het dansen van je leven
Doorvoeld de lessen die je ons hier leerde
Waar jij vlinderend steeds weerkeerde

In dit landschap zoeken we nu niet langer
Maar blijven we langzaamaan bewegen
tot we zwijgend tot stilstand komen

-hier niets meer doen-

In de gedachten van onze wortels
naar jouw rusten in de bloem