Dinsdagmorgen
Roerloos als appels op een schaal
kijk ik in de leegte van het veld
en voel intens op dinsdagmorgen
een onuitwisbaar verdriet
Tot brakens toe heb
ik een torenhoog verlangen
naar de kleurrijke dagen hiervoor
Ik reik en reik maar kan niet vatten
Zonnestralen op mijn huid en haar
maken plaats voor tranen van ijs
Ik voel geen armen en benen meer
mijn hart is met een grove duw geplaagd
Stokstijf sta ik voor het raam
en besef dat ik op weg ga
naar lege dagen, grijze weken
Dinsdagmorgen zal nooit meer
hetzelfde zijn
Zie ook: http://dobbeljoe.webklik.nl
Schrijver: Willeke Tjassens, 9 december 2013
Geplaatst in de categorie: overlijden