inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.327):

Was mijn oude jas wel versleten?

Seconden gaan te rap om
in uren te sparen, wat ons
bindt is tijd, gesponnen op
een wiel met wit en zwart garen
waarin we ons in vluchtigheid
ontmoeten en misschien dan
zwaaien we wel naar elkaar.

Gehuld in een universele habijt
om niet in het bloed van ongeduld te
verdrinken, vervagen verwachtingen
in onze voetafdruk in de stuifregen
van het vroege voorjaar om deze
herhaaldelijk te laten weer klinken.

Al moeten we bekennen dat we
elkaar nog steeds niet leren
kennen, wat ons scheidt is
gezaaid door onbekendheid en
angstige gedachten om samen
door die ene poort te gaan, die
alleen voor moed en liefde opendraait.

Was dat niet de boodschap uit een stal?
En blijft de vraag:
Was mijn oude jas wel echt versleten?


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 25 december 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 110

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Corry Broer
Datum:
29 december 2013
Email:
corry.broerupcmail.nl
Een knappe verwoording Pama, een mooi gedicht!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
27 december 2013
prachtig!
Naam:
LadyLove
Datum:
26 december 2013
Knap verwoord Paul. En de mensheid leert helemaal niets, van niemand niet, hoe triest.
Naam:
Adeleyd
Datum:
25 december 2013
Ook dit is echt Kerstmis...Wie zijn we eigenlijk? Wat bindt ons of waardoor laten we ons binden?
Mooi geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)