Een bad vol tranen
Hij gaf mij een thuis vol
liefde en vleugels
Een buik vol vlinders en een altijd
Smeulend vuur
Dompelde mij onder woorden waarvan ik
de betekenis niet kende
Zette mij op een troon en maakte
mij zijn koningin
Betrad ongeplaveide wegen en opende
deuren waarvan ik het bestaan
niet vermoedde
Met eindeloos geduld ruimde hij
puin, wiste met zachte hand
sporen van verleden,
bouwde een fundament van
vertrouwen
Gaf mij zijn sleutel,
deelde vol vertrouwen zijn
diep verborgen pijn
Daar waar ik eens allenig tot in
De einder fietste,
Kromt nu mijn weg als een oude boom
Door weer en wind gevormd
Nog niet geveld
Geplaatst in de categorie: liefde