Netgedichten

netgedicht (nr. 50.562):

Stokoud

Er gaan mensen dood
zonder te sterven
en er sterven mensen
zonder dood te gaan.

Jij doet het tweede
al veel jaren aaneen
zelfs zo hevig dat
mij het eerste dreigt.

Mijn dood zal dan weer
het sterven vergroten
dat zich genadeloos
intens aan je voltrekt.

Het is de dood de eer te na
jou nu nog in te rekenen.
Hij stelt dit dan ook
zo lang mogelijk uit.

Ondertussen geef jij af
op alles wat nog deert
en vallen mensen stil,
uitgeput van je sterven.