Netgedichten

netgedicht (nr. 51.240):

Zonder aarzeling?

Als kinderen worden bekeken als
de wachters met verwachting of
ze de paden volgen in de norm,
ongeduldige spelers in vlees en bloed
beeltenissen opgeslagen naar eigen vorm,

ontspannen in de fantasie van wereldwijde
circulatie van doorzichtige vleugels,
weggewaaid vergeleken door een raam
van betrekkelijkheid, een mantel met
een naam wat samenbrengt in één oppervlak,

waarbinnen afstanden verbleken, haarfijn
afgewogen prijs dat ze bestaan terwijl de
liefde op twee benen balanceert, leveren zij
het bewijs, dat zij hier naast mij hebben gezeten,
hun sporen trekkend over ontwapenend papier,

bij de kleinste schaduw staan ze stil, het was
onze wil om hen te dragen in de hoogste stand
naast de schijn van rede en met de tijdwind mee die
zachtjes verder rijdt naar een bestemming zonder
zekerheden, zonder aarzeling leg ik me erbij neer.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 13 maart 2014

pebmartens