Afscheid
Ik herinner mij jou.
Die schuine ogen van je
die ondeugende blik
met daarachter
dat immense verdriet.
Hoe ik mij steeds verbaasde,
over die vreemde combinatie
van levenslust en levensmoe.
Dat dwars door de pijn heen leven
terwijl je bezig was te sterven.
En nu, zonder jou
gaat de tijd gewoon z’n gang
zonder jouw oren
om mijn verhalen
te horen.
... Afscheid van Irene ...
Schrijver: Pia Wolters, 29 mei 2014Geplaatst in de categorie: afscheid
afscheid Er is nog niet op deze inzending gestemd.
635
635
Geef je reactie op deze inzending:
Ik durf hier bijna niet op te reageren;
zoveel gevoel ligt er verscholen tussen de regels.