Netgedichten

netgedicht (nr. 52.028):

Afscheid

Ik herinner mij jou.
Die schuine ogen van je
die ondeugende blik
met daarachter
dat immense verdriet.
Hoe ik mij steeds verbaasde,
over die vreemde combinatie
van levenslust en levensmoe.
Dat dwars door de pijn heen leven
terwijl je bezig was te sterven.

En nu, zonder jou
gaat de tijd gewoon z’n gang
zonder jouw oren
om mijn verhalen
te horen.

... Afscheid van Irene ...

Schrijver: Pia Wolters, 29 mei 2014

Geplaatst in de categorie: afscheid