Jouw dwaling.
Ik voel het gewicht van jouw blikken.
Traag stroop je de kleren van mijn huid
waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat,
in volle overgave en zwijgzame stilte,
is het een kunst op blanco vel
stippelend de gloei-lijnen te volgen!
In de schaduw van het heuvelland
stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed.
Er is geen plek waar ik jouw adem liever heb,
terwijl geen woord of taal wordt uitgesproken,
alleen een langzaam, langzaam weer herhalen
tot het slapen in zachte huivering
tussen omgewoeld beddenlaken... !
Geplaatst in de categorie: liefde
Ik weet niet of dat de bedoeling was.