inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.577):

Nooit ziet men het geheel.

Gedicht in balans,
zinnen in één oogopslag
grenzen vervagen.

Niemandsland van poëzie
voelt het als een drenkeling,
zwemmend in plassen bloed.

Na de woordsporen
tekent zich een omlijnd profiel
van geleefde maskers.

Blufpoker met mensen
met blanco dobbelstenen
wie komt uit de beker?

Voetstuk van waarheid
profetieën krassen licht
in een bloedpaspoort

Muze is lijden,
verstekeling aan de gene zijde,
nooit ziet men het geheel.

Bloedsomloop van liefde
verbinden tongen met elkaar,
iedereen komt klaar.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 4 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 66

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)