Netgedichten

netgedicht (nr. 52.959):

stervensrood

zoals het langzaam – onderhuids -
naar binnen kruipt, het koelere
het warmere, dat lucht en kleuren
nalaat

boven in een boom heerst nog wat zomer,
stervend in haar ademnood
groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog
zonder dood

dan de blaadjes, klein en teer
ze geuren nu allang niet meer, maar
geven alles prijs

het is de zwaluw, hoog en ver
op weg naar elders, in een hete tijd
maar hier, hier blijft de eeuwigheid
en schijnt nochtans

de noorderster