Zijn eigen schaduw?
Antwoorden en vragen
verschuiven de tijdslijn,
niet gebonden aan grensstations
spannen alleen de doden
hun vermoeide bagage uit
in de brokstukken van de strijd.
menselijke beelden worden
bleker, rekken zich uit in
een eindeloze
stroom van bitterheid
waarin zelfs
de zon veroudert,
vingers
ontstegen aan de bron
waarbij de uren zijn geteld.
tenminste
als men de voortekens leest
ontdaan door de lege ruimten
van de tijd
nog onwetend waar de reis
eindigt of begint,
de toekomst
ligt diep verborgen
in zijn binnenste
rolt de mens zijn eigen schaduw uit.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 1 november 2014
Geplaatst in de categorie: filosofie
Mooi gedaan.