Spichtige spreeuw
Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende
Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen
Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over
Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,
Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -
Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar
Kantoor houdt, en waar hij
Verslag moet doen van zijn
Behandeling: meer dan een zin
Wil hem niet te binnen schieten:
Al die maanden dat ik hier zit
Heb ik nog geen enkele boterham
Gegeten waar geen snot op zit,
En dat noem jij therapie?
... Poëzie van Jan Arends. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 29 november 2014Geplaatst in de categorie: psychologie