Dichter tot elkaar

We duwen molenstenen over een rulle wereld
de grond wordt zacht van de aarde die we helen

Het kompas geeft de geschatte afstand
in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde
beelden die ver over hun horizon gedijen

De zon richt zijn pijlen op de roos
van de geschatte tijd
zijn oog ziet het vertrek
tot aankomst die we in alles delen

We staan met beide armen en benen gespreid
in de geopende ogenblikken zoals die zo bedoeld
zijn, niet in losse fragmenten waarin we stikken

maar dichter tot elkaar, het is de eerste
en tevens de laatste sneeuwvlok die bijt.

... afbeelding: Artifix ...

Losse fragmenten waa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 155