Kind in niemandsland

Beneden lijkt alles onbewogen
in de nog onbewerkte grond,
evenwicht in een verzwegen
landschap, broosheid tekent
halo’s rond de zonneogen, die
aan het licht willen ontsnappen,

met deze aanhouder wint de
grond aan eigen dankbaarheid,
dat kind met haar oneindige
dromen zijn onze tolk waarop
de tijd zich opricht, waarvoor
het prikkeldraad buigen zal,

zij berijdt de wolken met een
gouden tand die haar vechtlust
vertolken, met haar hand
op de onbevangen toekomst
streek om daarop mee te liften
en dacht er stil het hare van,

het stroomt in denkbare symbolen
van binnen en weer naar buiten
de kern van niet te sluiten herinneringen,
waarvan de kiemtijd niet is te bepalen.

Uit mijn diepste holen neemt zij mij bij de hand,
er ligt nog steeds een kind in het niemandland.

... Illustratie: PamaArt ...

Niemandsland?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 79