Wilhelminalaan
Tijdelijk verblind.
De auto reed met groot licht
mij voorbij.
De straat is levenloos.
De mensen dromen over hun toekomst,
het leven en de dood
in de Wilhelminalaan.
4:15
zondag.
Gevoelloos op de fiets.
4 wijn, 6 bier, 2 wodka.
Het silhouet
van de oude toren is vaag.
Verlaten door het licht.
De oude stad, mijn huis
alles lijkt zo ver weg
vanaf de Wilhelminalaan.
Hoe vaak ben ik hier geweest
in deze nieuwe tijd?
Waarom die melancholie?
Welke herinnering kleeft
er aan deze uit steen getrokken straat?
Ik zie een blonde jongen,
vijf jaar oud naast een oude vrouw.
Ze kust hem op het voorhoofd,
‘’Dag lieve jongen, slaap zacht.’’
Zie ook: http://www.vincentcorjanus.nl/
Schrijver: Vincent Corjanus, 20 januari 2015
Geplaatst in de categorie: literatuur