inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 314):

Onbeschreven

ze staart me aan
en vraagt om woorden

zij die alles kan verklaren
of de verwarring vergroten

ik staar terug
en zoek het antwoord

op de niet gestelde vraag

zij kent het al
en weet
dat ik haar zal belasten

dat mijn antwoord
haar verandert

zij niet langer kan zijn
wat ze is

een onbeschreven blad

Schrijver: Janneke Lueks
Inzender: J. M., 23 februari 2002


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.5 met 229 stemmen aantal keer bekeken 29.526

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Marian, 22 jaar geleden
Hoi, een leuk gedicht.
Ik gebruik het voor mijn verslagen.
Ga zo door!!
duubje, 23 jaar geleden
Van dit gedicht word ik helemaal stil.
Gewoon een subliem gedicht, meer valt er ook niet over te zeggen.
marjon, 23 jaar geleden
meid, knap dat je met deze woorden zoveel kan zeggen. het is heel waardevol dat er mensen zijn die zo bij een ander staan... mensen kunnen meer dan ze zelf denken.
Mohamed el, 23 jaar geleden
Ik vind het een prachtig gedicht, ga zo door,
pet af!
Claudia, 23 jaar geleden
effe slikken, prachtig gewoon!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)