Netgedichten

netgedicht (nr. 54.615):

SPIEGEL VAN MIJN BEELD

Als de zon schijnt
al het grauw verdwijnt
van het bruin
op mijn kruin

word ik groen
ontwaak en verlos mij
van de mist en de dauw
de nevel en de kou

ontdoe ik mij voor jou van de nacht
toon je mijn pracht
onder het vuur
van mijn kracht

de opgespaarde goed bewaarde energie
die haal ik met mijn wortels
uit het diep
van mijn vergeeld en vergrijsd spiegelbeeld

wat mij ontwaakt
en aanraakt
de nacht voorbij
van toen ik sliep

mijn bloesem
lacht jou weer toe
uit de knop
nog lang niet moe

ruik weer naar oorsprong en begin
verfris mijn gelaat
lach naar de spiegel
van mijn beeld

boom
uit mijn droom die opstaat
herrijst
en mij de weg wijst