uit er waarde
in het koude licht van een zonloze dag
verraadt de vaart toch glans
geen vogel, die de lucht verplaatst
slechts een zuchtje oude wind dat niet
verjongt, maar korte windsels spint
rond ’t vroegste en
het laatste
maar aan de waterkant vergroeit
het riet met onze metaforen, van
te voren al gespiegeld aan een blauw
vergeet-me-niet
van eigen wederhoren
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 13 april 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie