inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.322):

entropie

ooit kon ik je strelen met woorden
die ik teder mocht fluisteren in je oor
nu laat je ze in kilte van je afglijden,
uiteenvallen tot dode letters
die oplossen
in verdriet
waar geen woorden voor zijn

Schrijver: marcel bulckaert, 20 april 2015


Geplaatst in de categorie: taal

4.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 262

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Alexander Peters, 10 jaar geleden
Schitterend, juist door zijn eenvoud.
J.de Groot, 10 jaar geleden
Prachtig gedicht,niets te kort.
Het is wat het is, en zo het door de schrijver bedoeld is.
K.Bladzij, 10 jaar geleden
Waarom zo kort, Marcel? Vanwege de laatste regel?
Er valt, gezien de titel, meer van te maken.
Het alfabet (jouw plaatje) geeft het voorbeeld!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)