Vergankelijkheid
’t Zal vijftig jaar geleden zijn toen ‘k aan het Groetse strand
een schoonheid van een meisje zag met een fles zonnebrand.
Maar ja het arme kind zat toch een beetje om het hand
Want hoe ze zich ook rekte, zij kwam niet aan d’ achterkant.
En ik zag haar geworstel van gepaste afstand aan
maar ben uiteindelijk toch naar het meisje toegegaan
en heb haar rug toen in de anti-zonnebrand gedaan
en declameerde bij die klus een liefdeslied, spontaan.
Zij kon wat ik liet horen blijkbaar meer dan zeer waarderen:
Herhaalde alles keer op keer om ’t uit haar hoofd te leren.
Besloot zodra ze thuis was naar een Tattoo-shop te keren
en liet mijn minnelied op beide billen tatoeëren.
Ik zag haar weer na vijftig jaar op ’t naaktstrand en moet vrezen:
Door rimpels dan wel plooien viel mijn vers niet meer te lezen.
... Dit sonnetje schreef ik vanmorgen naar aanleiding van de reacties van Ton en Hanny op mijn versje ~Praalzucht~ ...
Schrijver: Adriaan van Dam, 6 juni 2015
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: lightverse
Ouder worden
200
Geef je reactie op deze inzending:
Het raakt me en ik voel me zeer gevleid
Het is mij, net als vele rijmers, eigen
Te ~groeien~ wegens complimenten krijgen
Dus asjeblieft steek niet te veel klaroenen
Want voor ‘k het weet loop ik straks naast mijn schoenen
Je Adriaan
‘k Waardeer jouw mening als die van geen ander
En zo als jij het schrijft, zo kort en krachtig
Met slechts het alomvattend woordje ~prachtig~
Dat geeft me kracht om niet meer wan te hopen
En steeds mijn pen weer in de inkt te dopen
Je Adriaan
Dat jij om het sonnetje lachen moet
Want lachen, ja ik zeg het nog maar even
Is één der mooiste dingen in het leven
Zolang ‘k van jou een lachje weet te pakken
Blijf ik lichtvoetige sonnetjes bakken
Dat wat ik schrijf hoogst zelden wordt gelezen
En nee hoor, dat kan mij echt niet verdrieten
Als jij maar van mijn versjes kunt genieten
Zolang ik jou nog met mijn frutsels amuseer
Leg ik mijn rijmerspen voorlopig nog niet neer
Je Adriaan
Daar vind je toch veel meer dan enkel zand
Verleden week, ’t ging boven mij verstand
Zag ik een man, het kan niet gekker wezen
De billen van een blote dame lezen
Hij schuddebuikte van de binnenpret
Oh, wat ie las? Dat bleek dus mijn sonnet
Je Adriaan
Ik rook het zilt vermengd met zonnebrand.
en las een versje op de billen van een vrouw
de dame, ouder maar beslist niet in de vouw
haar kontje was inmiddels voor de derde keer gelift
zo bleef het dierbaar minnedicht in haar huid gegrift.
:-)
Dit vers is er weer een waar heel 't land van geniet
Want of de zon nu schijnt of dat 't regent dat 't giet
Je gedichten worden van Noord tot Zuid gelezen
Door Groningse ganzen tot en met Maastrichtse mezen
En ieder beestje dat dit prachtvers heeft gezien
Beloond het met een dikke vette gouden tien
Je Gabriëla.
bij 't lezen over de tattoo-affaire
die met een literaire derrière
een beeld opriep van top-hilariteit.
Toen dacht ik aan het doosje en aan Greetje
en plots beving de heimwee mij een beetje.
tot zelfs de mooiste verzen, heel toegankelijk,
maar blijf maar schrijven, dat maakt velen blij
en zelfs op deze site vertolken zij
hun vreugde om jouw knappe dichterskunst
en groeten jou, en zelfs dat is een gunst.