Sonnet voor de vechters.
We kijken schrijlings van de nokken neer
over het kale land dat geeft en nu brutaal
ontmand in naaktheid weent. Het brandt
in onze hoofden; het raast stormachtig
langer dan die vijf minuten, dagen langer.
Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven,
zien ons verbijten door de kogelgaten
in rolluiken, de builen in onze harten.
Maar plooien doen we niet. We buigen stram
de rug, tot krakens toe. Als het moet, slachten we
de vroege varkens, eten zuur het roggebrood.
We laten ons niet doen, verdomme neen :
morgen herbeginnen we, spade per spade,
voor per voor. Wij zijn van Wingene, reuzen.
... Sonnet dat ik schreef bij de zware hagelstorm een jaar geleden. Honderden auto's, grote serres, rolluiken, bomen, ... Het zien van de ravage bracht dit gedicht. ...
Schrijver: Kris De Lameillieure, 11 juni 2015Geplaatst in de categorie: algemeen