inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.999):

Rozen

In de kille kale uren van zijn bestaan
is het de tijd die als enige nog snel kan gaan

hij zelf loopt krom gebogen
kijkt niemand in de ogen

bang om iets van geluk misschien
in een ander te zien

al was het maar de schijn
terwijl dat nu juist dat de bron van vreugd kan zijn

maar hij heeft gekozen
voor dorens in plaats van de rozen.


Zie ook: http://www.literairdichter.nl

Schrijver: Alexander Peters, 16 juni 2015


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.6 met 7 stemmen aantal keer bekeken 268

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

kerima ellouise, 10 jaar geleden
Knap neergezet! Soms is de 'last' zo groot,dat men niet anders kan dan krom lopen ...een gedicht met allerlei mogelijkheden!
J.de Groot, 10 jaar geleden
Ik voel de adder onder de beschrijving/bedoeling.
Knap gedaan Alexander.
Micah, 10 jaar geleden
Scherp, deze verwoording. In dubbel opzicht. Knap Alexander.
Leonardo, 10 jaar geleden
Zo..., dat is even een nadenker, Alexander. Mooi verwoord!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)