Leven
'De oceaan die in de druppel valt' Kabir
Een schreeuw van eenzaamheid, een meeuw
hoog in de lucht. Eenheid en rust
verheft zich daar. En wenst niet meer.
Een zweven is in het leven.
Zijn hemelvaart reikt meer dan hoog,
hij vliegt. Want vliegen is gegeven.
Een meeuw leeft hoog in God en leven.
Een kind verzamelt
de kleurrijke veren van
drie Vlaamse gaaien.
Een roodborstje keek
verliefd naar een witte duif,
maar draaide zich om.
Een olifant met
een dikke huid schrikt erg van
een vlieg in zijn oog.
Musjes trippelen
en hippen in het gras, waar
wij samen huilden.
Is het mijn nestje,
schat, of geloof je niet in
mijn takjessnavel?
Wanneer ik doodga,
leg me dan naakt op het strand
en laat de meeuwen.
Adem God. Wees eb en vloed, wees
de zee die het leven voedt.
Geplaatst in de categorie: filosofie