inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.363):

Vibratie

soms is de diepte
zo ver en leeg
dat woorden weerkaatsen
op de bodem van de ziel

al staan duizenden op wacht
er is er niet een
die zich in het zwart
kan verplaatsen

dat zijn die momenten
in een dode lente
en de winter deuren sluit,

bruggen lijken opgehaald
ook oren verzwijgen dan
haast ieder uiterlijk geluid

toch verzachten klanken
gepaard aan het hart
het gevoel in kille mistbanken

meedrijven op een melodie
die het ritme van de adem
grenzeloos herkent
en zo het moment
uitspreidt en verzacht

ik gun ieder zo'n fragment
als de nacht overheerst
waarin een viool dan gelijk
met de stuurloze macht
op een zachte wind vibreert


Zie ook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100009995131281

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 juli 2015


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 127

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)