Hoe wankel
Nu in alle eenvoud mijn jaren zijn gestegen
leunend op breekbare takken van het leven
mag ik opgespaarde bloederige tranen
laten vloeien over het hemelrijke paradijs
dat slechts gelijk een zucht geopend was
om direct daarop voor eeuwig leeg te blijven
ons bloed reikt als een dode zoute zee
over de gehele mensheid en niet alleen over
snikhete landen waar alreeds vergoten bloed
gestold is en afwachtende totdat de aarde
openscheurt en het uitspansel geen enkele
naam meer heeft.
Zie ook: http://members.chello.nl/l.windig/
Schrijver: Laurens Windig, 27 juli 2015
Geplaatst in de categorie: actualiteit