Netgedichten

netgedicht (nr. 56.470):

Het vuur valt niet zo vlug te doven

Het vuur valt niet zo vlug te doven,
het sluimert verder ongezien
en komt de traagheid weer te boven
en ook de boosheid ooit misschien.

Het blijft als vonkje licht verspreiden
en dapper ademt het bij nacht.
Zijn gloed zal velen dan verblijden
als antwoord waarop werd gewacht,

want wij - geboren ooit met vragen,
met onrust die ons steeds verteert -
wij moeten levenslang verdragen
en krijgen nauwelijks geleerd

hoe we ooit leven zonder klagen.
Wanneer wordt alles omgekeerd?

... Precies 5 jaar geleden schreef ik dit. Nu ben ik dus ook zoveel ouder. Maar wijzer???? ...

Schrijver: Adeleyd, 28 juli 2015

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: emoties

onrust

vragen

klagen

3.0 met 6 stemmen

278

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Adeleyd, 10 jaar geleden

Lieve mensen, de vragen blijven inderdaad en we vinden dikwijls geen antwoord. Iemand zei ooit dat de vragen moeten blijven, dan helpen ze ons zoeken. Het leven is een groot geheim en bij het ouder worden realiseer ik me dat nog meer. Soms vinden we even een glimp van een antwoord en dat moet dan maar volstaan en het vuur brandend houden.

Cor van Vliet, 10 jaar geleden

Ja je bent wijzer, omdat je het weer te binnen schiet en hier plaatst.
Je vraag aan het eind kan ik niet beantwoorden hoogstens kunnen mensen elkaar helpen nieuwe vragen te stellen
Mooi gedicht graag gelezen!

Adriaan van Dam, 10 jaar geleden

Ach Adeleyd toe laat je vuur niet doven
Hoe klein ook, het wordt altijd wel gezien
Neerslachtigheid die kom je snel te boven
Een uurtje of een dag, hooguit misschien

En is het met je triestigheid gedaan
Dan straal je weer als beide, zon en maan

Je Adriaan

Egbert Jan van der Scheer, 10 jaar geleden

Die vraag blijft tot er niets meer te vragen valt.

Adeleyd, 10 jaar geleden

Je reactie, Hanneke, is zo mooi! Het licht in ons roept het schijnsel in de dingen die ons omringen naar boven. Prachtige vondst, waarvoor dank.

Hanneke van Almelo, 10 jaar geleden

Er is een licht in ons dat niet kan doven.
Het schijnt vol liefde op de vele dingen
die ons toevallig deze dag omringen
en roept het schijnsel binnen hen naar boven.

Hanneke van Almelo, 10 jaar geleden

Mooi sonnet, Adeleyd, graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending: