Netgedichten

netgedicht (nr. 56.413):

VAST& ZEKER...

Je handen
hield ik
om beurten vast

Met je voeten
zocht je
zelf houvast

Het pad
grillig en spekglad
zelfs soms onderwater

Je zette
met je nagels
sporen in de bast

van bomen
met hun wortels
ankers aan 't smalle pad

Het water
klonk door 't bos
van ver en dichtbij

Het ruisen
en het kolken
als ware het 'n lied

Waaraan
je zelf woorden
kon geven

Soms vormde
zich
een lange rij

die voetje
voor voetje
-in aarzeling-

de handen vrij
het smalle pad
beliepen.