Het vuur valt niet zo vlug te doven
Het vuur valt niet zo vlug te doven,
het sluimert verder ongezien
en komt de traagheid weer te boven
en ook de boosheid ooit misschien.
Het blijft als vonkje licht verspreiden
en dapper ademt het bij nacht.
Zijn gloed zal velen dan verblijden
als antwoord waarop werd gewacht,
want wij - geboren ooit met vragen,
met onrust die ons steeds verteert -
wij moeten levenslang verdragen
en krijgen nauwelijks geleerd
hoe we ooit leven zonder klagen.
Wanneer wordt alles omgekeerd?
... Precies 5 jaar geleden schreef ik dit. Nu ben ik dus ook zoveel ouder. Maar wijzer???? ...
Schrijver: Adeleyd, 28 juli 2015Geplaatst in de categorie: emoties
Je vraag aan het eind kan ik niet beantwoorden hoogstens kunnen mensen elkaar helpen nieuwe vragen te stellen
Mooi gedicht graag gelezen!
Hoe klein ook, het wordt altijd wel gezien
Neerslachtigheid die kom je snel te boven
Een uurtje of een dag, hooguit misschien
En is het met je triestigheid gedaan
Dan straal je weer als beide, zon en maan
Je Adriaan
Het schijnt vol liefde op de vele dingen
die ons toevallig deze dag omringen
en roept het schijnsel binnen hen naar boven.