inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.162):

Terminaal leven

Ons einde is nabij.
Terminaal leven wij allemaal.

Een paar dagen of een mensenleven.
Voor onze aarde is dat niets.
Voor een mens duurt een leven even.

Waarom leven wij alsof even eeuwig is?
In sleur, in verveling of lusteloos?
In angst of in beven?
In oorlog, in haat of altijd boos?
In anderenverwijt of in zelfbeklag?

Geniet toch van uw terminale dagen!
'Dien het wijf dat moeder heet!'
Omhels de vent waarmee u strijdt.
Begraaf uw bijl! Bevrijd dat kind!
Alsof u binnenkort al wordt begraven!

Leef met wimpel en met vlag.
Leef als een vrije vogel.
Pluk de dag.

... De visionaire Ricardo Semler (1959) beleeft elke maandag en donderdag als een terminale dag. Terminale dagen verrijken, o paradox, zijn leven! PS: Het oerwoord 'wijf' is alleen maar bedoeld als eerbetoon aan Willem Elsschot's meestergedicht 'Spijt'. ...

Schrijver: Albert C M Weijman, 26 september 2015


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 155

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
27 september 2015
Men plukt de dag als die positief uitvalt.
Zo niet, dan vergeten we hem liever.
Semler's pleidooi is wel zo realistisch.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)