vooral eenzaam...
de man en zijn vrouw zitten toevallig
voor de beeldbuis in de leefhoek
van hun warm verlichte kamer
de sfeerlampen zijn van Philips
samen kijken zij naar de avondfilm
die zojuist ruw werd onderbroken
door beelden van mensen op de vlucht
duizenden mensen - angst in hun ogen
grenzen van prikkeldraad
zwaar bewapende soldaten
ze zitten toevallig voor de beeldbuis
de man en zijn vrouw
ze vragen zich af, of ze iets moeten doen
maar eerst koffie .....
bij de eerste pauze tijdens de reclame
spreken ze er nog heel even over
en komen al gauw tot de conclusie
dat ‘niets doen’ de enige optie is
als de film tot een einde is gekomen
nemen ze nog een afzakkertje
dan zetten zij de verwarming wat zachter
zoeken hun bed op
en gaan rustig slapen
.
het is vele jaren later
er zitten kinderen voor de beeldbuis
zij kijken naar beelden uit de geschiedenis
die toevallig die avond worden getoond
het zijn de kinderen van de man en zijn vrouw
hoe was het toen - vragen ze
aan de man en de vrouw
hoe was dat toen - bij die grenzen
van zoveel mensen in nood
wat hebben júllie gedaan, zullen ze vragen
en ze zullen antwoord krijgen - die kinderen
daarna zullen ze zich onveilig voelen en koud
en in de steek gelaten
maar vooral eenzaam
eenzamer dan de vluchtelingen
eenzamer dan ooit in hun leven daarvoor….
Zie ook: http://www.maryama.nl
Schrijver: Marije Hendrikx, 2 december 2015
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: oorlog
onverschilligheid
426
Geef je reactie op deze inzending: