Netgedichten

netgedicht (nr. 58.603):

Zoals dankbaar wuivend riet...

Hoe wreder het leven zich toont,
hoe zinvoller ik het maken wil.

Ongevraagd tot leven geroepen worden.
Uitgenodigd worden om te wortelen,
om lief te hebben en te aarden.
Daarna ongevraagd te moeten sterven.
Godverdomme, dood te moeten gaan!
Dat feit wil ik niet aanvaarden.

Hoe zinlozer het leven zich ook mag tonen.
hoe zinvoller ik het maken moet.

Vallen zal ik en weer opstaan.
Ja, ik wil gedreven doen en laten.
Nee, vanzelfsprekend is ons leven niet.
Pas aan het einde wil ik buigen,
zoals dankbaar wuivend riet.