Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 59.515):

Zwager

Daar staar je dan
met mijn schrale troost
in de kamer van verwarring
maar mijn naam weet je nog
die straks weer vergeten is

hij maakt plaats
voor een stilleven aan de wand
waarin jij terug wilt
naar de buurt uit jouw jeugd
die allang is afgebroken

ik verzin een leugen
uit bestwil
om snel weer weg te gaan
naar mijn eigen huis
omdat de sfeer mij benauwt

jouw humeur barst los
in wantrouwen en agressie
jij rouwdouwt
met alle kracht
en vecht met alzheimer