inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.767):

Antifoon

ik zit veilig op de schouders
hoog boven aarde verheven

zo kan ik met mijn armen reiken
naar verleden en toekomende

tijd, samengebonden als
korenschoven in eeuwigheid

alle bomen zwijgen in koor
vergroeid met bekend terrein

ik had nog kruimels neergelegd
die allemaal verdwenen zijn

misschien ben ik verdwaald
of waren de vogels me voor

misschien beeld ik mij alles in
en is het mijn stilte die ik hoor

Schrijver: Iniduo, 16 mei 2016


Geplaatst in de categorie: spiritueel

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 104

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)