Netgedichten

netgedicht (nr. 59.934):

laatste handen

je nam je schaduw en verdween
tussen bladerloze bomen

geduldig maar tevergeefs
bleef ik wachten op nieuw groen

maar

het donker bleef stil

toen de tijd het ook niet meer wist
besloot ik op zoek naar andere kleuren
nieuw licht te zagen

het zwart aan jou te laten

niettemin

mocht het ooit nog eens tot een ontmoeting komen
dan zal het een verstrooiing zijn, en wel

daar

waar dood laatste handen schudt