Netgedichten

netgedicht (nr. 60.012):

Per omnia saecula

Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij.
Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn
en groei in mij, blij als de bloesem in mei.

mijn hart is die Rococo-lotus tempel,
dat innerlijk juweel waarin je woont.
Waarom druk je niet op míj jouw stempel?

Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei.
Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja, een eenhoorn.
Ik vlieg als een adelaar zo vrij. Goh, je bent in mij.

Soms huiver ik en verschijnt een monsterlijk mysterie.
Ik heb je echter lief! Dit is géén hysterie.