inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.131):

Tranen- oeverloze tranen

Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval

Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.

Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn. Het mag!

Veel te lang hield ze het verborgen
tot de krop in d'r keel niet groter kon
de bom is gebarsten, eindelijk
het tranendal zal zorgen voor
Verlichting.

... Het grenzeloze verdriet ...

Schrijver: Johanna, 28 juni 2016


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 148

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)