Netgedichten

netgedicht (nr. 61.086):

onbemind

chaos rolt
mijn ogen uit
't woont nu in deze kamer
deze kleine kamer

deze kamer die dun is
aan de binnenkant, breekbaar
nu het weer herfst wordt en waar ik
op de avonduren wacht

om het licht van de maan
neer te halen

lang duurt het niet
want op de terugweg struikel ik alweer
over enkele gedichten

die mij komen vertellen
dat het leven morgen herbegint
al is ieder zwanger van de dood

ik lees
maar de barst blijft

Schrijver: kerima ellouise, 22 oktober 2016

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

onbemind

4.1 met 18 stemmen

380

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Dianah, 9 jaar geleden

Het raakt, zo mooi!

Hilly Nicolay, 9 jaar geleden

De herfst brengt melancholie, toont de kwetsbaarheid. Menig dichter schrijft erover. Ook over de lente, waarin de barstjes helen.
Prachtig gedicht Kerima.

jonhy donovan, 9 jaar geleden

zo mooi Ellouise

switi lobi, 9 jaar geleden

Bijzonder, hoe je juist de kwetsbaarheid er uit weet te tillen.. prachtig, Kerima!

Inte Feelders, 9 jaar geleden

Breekbaar gedicht ... Prachtig Karima!

Marije Hendrikx, 9 jaar geleden

helaas kunnen we niooit meer met een schone lei de lente herbeginnen. Onze barsten nemen we altijd in onze nieuwe lente mee.
dit gedicht is alweer zo prachtig!!

Guy Aarts, 9 jaar geleden

Of hoe het dekseltje lichtjes licht van het kwetsbare potje. Toch herbegint het leven ooit met nieuw leven, en 'houden van' zal altijd winnen van 'onbemind'.

geeraardt , 9 jaar geleden

De onbeminde chaos die ons blijft verscheuren. Fraai dit.

Geef je reactie op deze inzending: