Netgedichten

netgedicht (nr. 61.160):

Vredig

Hoe vredig kan het dwalen
tussen graven zijn
zoekend naar geliefden
de dood in namen uitgehouwen

verweerde muren omsluiten
liefdevol hun dierbaren
stille najaarswolken
hangen zwaar van regen
over aangeharkte paden

zelfs de stille wijsheid
van de oude bomen
traag bewegend in najaarswind
laat troostende woorden los
het zijn woorden zonder stem

zo regent de dag voorbij
maar eerst nog leg ik bloemen
op dode voeten
verpakt in requiem