Netgedichten

netgedicht (nr. 61.133):

De verre blik

ik heb de lijnen
zien lopen tot
aan de horizon waar
zij samen verdwijnen

er was geen
ander perspectief
het transparante random
bestond toen nog niet

al generaties lang
hadden zij de verre blik
in het zien van
gods oneindigheid

tot hun wereldbeeld
van rechtschapen zijn en
onvoorwaardelijke trouw
in korte tijd schiftte

twijfels sijpelen
langs fundamenten
normen en waarden
verdwijnen diep in de aarde

nog kijken zij
de lijnen rechter dan
de heer maar ook knoesten en
stronken geloven al niet meer