Netgedichten

netgedicht (nr. 61.247):

Je redt me

Door me toe te staan
elke morgen
de slaap van je ochtendziel
te kussen
red je me

door je ogen te laten vlinderen
bij elk weerzien
een omhelzing te delen
bij elk overbodig afscheid
red je me

je redt me
met elke streling
elke zucht op mijn huid
elk hoofdhaar dat me toewuift in de wind

je redt me
met iedere mondhoek die opkrult
elke hand die je aanreikt
elke borst die zich wegdrukt tegen de mijne

je redt me
in ons mond- en navelzoenen
in ons neusvleugel- en wimperaaien
in ons handen- en voetenvoelen

je redt me
je redt me met geest en lichaam
je redt me

(mag ik nu springen?)